Vanmorgen iets vroeger op 5.30 uur, koffer gepakt en ontbeten. Klokslag 7.00 uur vertrek. Vandaag de lange busreis van Durban naar East-London, van de provincie Kwa Zulu Natal naar de Oost-Kaap. Van het land van de Zulu's naar het land van de Xhosa's.

We zien de grote haven van Durban. Er is ook een kleine jachthaven. Verder veel industrie. Eerst rijden wij langs de Wild Coast waar de zee tegen de rotsen slaat en waar regelmatig een riviertje in zee uitmondt. In de tijd van de VOC zijn aan de Wild Coast, die doorloopt tot voorbij Port Elisabeth, veel schepen vergaan.

In de bus gaan we weer verder met de geschiedenis van Zuid-Afrika: Na de tweede Boerenoorlog werd in 1902 de Vrede van Vereniging gesloten tussen de Engelsen en de Boeren. Er kwamen verkiezingen. De Zwarte inwoners kregen geen stemrecht. De Nationale Party was inmiddels opgericht en won de verkiezingen. In 1910 werd de Unie van Zuid-Afrika opgericht. In 1912 stichtte een groep missionarissen met zwarte inwoners van de middenklasse het South African National Congres op (het latere ANC). Zij streefden naar erkenning door de blanke maatschappij. Na de tweede wereldoorlog winnen de Nationalisten de verkiezingen en wordt Apartheid staatspolitiek.

Ondertussen rijden we verder op de N2, verlaten de kust en rijden door het binnenland. Over werkelijk het hele land zien we ontelbare hutjes en huisjes. De meeste mensen hebben een klein stukje land waar ze groenten op verbouwen of wat koeien en geiten houden. Soms zien we hutjes met water en elektriciteit, maar soms ook zonder. We zien veel vrouwen die in de rivier de was aan het doen zijn en vrouwen en kinderen die op weg gaan om water te halen. We horen dat een gezin gemiddeld een inkomen heeft van 2000 Rand (=EUR 200)

De eerste stop is na zo een anderhalf uurtje rijden en koffiestop doen we in de buurt van Kokstad. Daarna weer verder met de bus.

Het landschap waar we doorheen rijden is echt prachtig, veel bergen en soms ook oerbos, zoals ze dit hier noemen. We rijden door de vroegere Vrijstaat Transkei. Vlak na Kokstad zien we het bordje: Welcome in Eastern-Cape, we zijn in de Oost-Kaap aangekomen.
We rijden verder de Oost-Kaap in. Komen door kleine dorpjes, waar lokale marktjes zijn. De mensen uit de dorpen verkopen groente en fruit. Het is er een drukte van jewelste. Ook worden er levende kippen verkocht. De vergezichten die we zien zijn echt fantastisch. Ik ging er vanuit dat ik zo een hele dag in de bus geen foto's zou maken, maar dat had ik dus helemaal mis.

We lunchen in Mtala, we hebben nu zo een 425 km afgelegd. We rijden weer verder en komen in de Transkei langs het geboortehuis van Nelson Mandela. (Hij is zelf ook een Xhosa). Nog steeds zien we mooie vergezichten, overal van die kleine hutjes en soms zien we mensen lopen in hele afgelegen gebieden.

De laatste stop is bij de Keirivier, nog een klein uurtje rijden en we zijn in East-London. Ondertussen is het al gaan schemeren. En als ik op de kamer ben om 18.30 uur is het al donker. We hebben vandaag 675 km afgelegd. Weer een mooie kamer, met uitzicht op de Indische Oceaan. Helaas geen balkonnetje, maar wel openslaande ramen met een zitje daarvoor. Nu het donker is kan ik net de branding van de zee zien en vannacht lekker slapen met het geluid van de zee op de achtergrond.