Met de bus naar de Oost-Kaap

Vanmorgen iets vroeger op 5.30 uur, koffer gepakt en ontbeten. Klokslag 7.00 uur vertrek. Vandaag de lange busreis van Durban naar East-London, van de provincie Kwa Zulu Natal naar de Oost-Kaap. Van het land van de Zulu's naar het land van de Xhosa's.

We zien de grote haven van Durban. Er is ook een kleine jachthaven. Verder veel industrie. Eerst rijden wij langs de Wild Coast waar de zee tegen de rotsen slaat en waar regelmatig een riviertje in zee uitmondt. In de tijd van de VOC zijn aan de Wild Coast, die doorloopt tot voorbij Port Elisabeth, veel schepen vergaan.

In de bus gaan we weer verder met de geschiedenis van Zuid-Afrika: Na de tweede Boerenoorlog werd in 1902 de Vrede van Vereniging gesloten tussen de Engelsen en de Boeren. Er kwamen verkiezingen. De Zwarte inwoners kregen geen stemrecht. De Nationale Party was inmiddels opgericht en won de verkiezingen. In 1910 werd de Unie van Zuid-Afrika opgericht. In 1912 stichtte een groep missionarissen met zwarte inwoners van de middenklasse het South African National Congres op (het latere ANC). Zij streefden naar erkenning door de blanke maatschappij. Na de tweede wereldoorlog winnen de Nationalisten de verkiezingen en wordt Apartheid staatspolitiek.

Ondertussen rijden we verder op de N2, verlaten de kust en rijden door het binnenland. Over werkelijk het hele land zien we ontelbare hutjes en huisjes. De meeste mensen hebben een klein stukje land waar ze groenten op verbouwen of wat koeien en geiten houden. Soms zien we hutjes met water en elektriciteit, maar soms ook zonder. We zien veel vrouwen die in de rivier de was aan het doen zijn en vrouwen en kinderen die op weg gaan om water te halen. We horen dat een gezin gemiddeld een inkomen heeft van 2000 Rand (=EUR 200)

De eerste stop is na zo een anderhalf uurtje rijden en koffiestop doen we in de buurt van Kokstad. Daarna weer verder met de bus.

Het landschap waar we doorheen rijden is echt prachtig, veel bergen en soms ook oerbos, zoals ze dit hier noemen. We rijden door de vroegere Vrijstaat Transkei. Vlak na Kokstad zien we het bordje: Welcome in Eastern-Cape, we zijn in de Oost-Kaap aangekomen.
We rijden verder de Oost-Kaap in. Komen door kleine dorpjes, waar lokale marktjes zijn. De mensen uit de dorpen verkopen groente en fruit. Het is er een drukte van jewelste. Ook worden er levende kippen verkocht. De vergezichten die we zien zijn echt fantastisch. Ik ging er vanuit dat ik zo een hele dag in de bus geen foto's zou maken, maar dat had ik dus helemaal mis.

We lunchen in Mtala, we hebben nu zo een 425 km afgelegd. We rijden weer verder en komen in de Transkei langs het geboortehuis van Nelson Mandela. (Hij is zelf ook een Xhosa). Nog steeds zien we mooie vergezichten, overal van die kleine hutjes en soms zien we mensen lopen in hele afgelegen gebieden.

De laatste stop is bij de Keirivier, nog een klein uurtje rijden en we zijn in East-London. Ondertussen is het al gaan schemeren. En als ik op de kamer ben om 18.30 uur is het al donker. We hebben vandaag 675 km afgelegd. Weer een mooie kamer, met uitzicht op de Indische Oceaan. Helaas geen balkonnetje, maar wel openslaande ramen met een zitje daarvoor. Nu het donker is kan ik net de branding van de zee zien en vannacht lekker slapen met het geluid van de zee op de achtergrond.

Naar Durban

Vanmorgen weer heerlijk ontbeten. We wennen al aan het ritme 6,7,8. 6 uur opstaan, 7.00 uur ontbijt, 8.00 uur vertrek.

Vandaag naar Durban. We reden eerst door het gebied waar rond 1900 de tweede Borerenoorlog plaatsvond. Daarna doornaar Richards Bay en we zien daar voor het eerst de Indische Oceaan. We stoppen voor de koffie bij een groot winkelcentrum. Daarna over de N2 door naar Durban. Het laatste stuk rijden we de toeristische route langs het strand.

Durban is de derde grootste stad van Zuid-Afrika, na Johannesburg en Kaapstad en heeft de grootste haven van het land. Er komen elk jaar veel toeristen naar toe. Bijna alle van de 1 miljoen Indiërs wonen in Durban. Rond 1860 werden de Indiers naar Zuid-Afrika verscheept om als goedkope arbeidskrachten te werken op de suikerriet plantages. Na 10 jaar konden ze dan een gratis terugreis krijgen, maar de meesten bleven in Zuid-Afrika. Zij vormen nu 15% van de bevolking. Er is ook een moslim gemeenschap, maar het grootste deel van de inwoners zijn Zulu's.

We rijden Durban binnen, eerst langs armzalige huisjes en hutjes. Veel Zuid-Afrikaners zoeken werk in de stad en komen zo in de wijken te wonen. Ze zijn vaak erg arm. We rijden langs het WK-stadion . Darna door richting centrum, daar staan nog veel gebouwen die herinneren aan de koloniale tijd. Als we over de boulevard rijden is het contrast erg groot. Langs de boulevard staan alle mooie hotels en is er veel politie op de been. Alls je een paar straten verder loopt, zie je oude flats staan en in sommige van die wijken is veel criminaliteit.

Als eerste gaan we naar de Victoria Market. Een Indiase markt. Er worden veel kruiden verkocht en overal wordt ons aangeboden om deze te proeven. Zelf ook maar wat kruiden gekocht. Buiten worden spullen verkocht voor de inyangas (de medicijnmannen). Allerlei drankjes, poten van dieren, gedroogde planten etc.

Na de markt gaan we door naar de lunch. We stoppen bij uShaka Marine World. Een zee aquarium gebouwd in een oud schip. Er is ook een leuk winkelcentrum bij, waar we weer even alle winkeltjes bekijken. Aan het eind is dan het zee aquarium en de Indische Oceaan. Aan de zee koffie gedronken en om 14.00 uur door naar het Raya Hotel

Na het inchecken ging een deel van de groep naar het zee aquarium. Ik ben lekker een stuk gaan lopen. Achter ons hotel bevind zich de Pointstreet waar veel drugs gedeald wordt. Dus die kant ben ik niet opgegaan. Ik ben keurig over de boulevard, de Marine Parade gelopen. Aan de ene kant de hotels en aan de andere kant van de weg allerlei kraampjes. De voornamelijk vrouwelijke verkoopsters zitten of liggen op de grond bij hun koopwaar, in de hoop dat ze iets kunnen verkopen. Ook zie je overal Riksja's, waar je een stukje mee kan rijden. Op de boulevard toch ook wel wat bedelaars en veel politie. Op de terugweg langs het strand gelopen en wat foto's genomen vanaf de pier. Het is weer een lekker temperatuurtje, zo een 24 graden en de zon is er ook weer. Wel staat er veel wind. Bij het oversteken ging ik bijna even de mist in, want ze rijden hier links.

Terug in het hotel even koffie gedronken op het terras. De politie kwam mij nog waarschuwen dat ik mijn fototoestel goed moest opbergen, want op de hoek van de straat hingen wat jongeren rond.

Terug op de kamer even een douche genomen. Om 19.15 uur afgesproken om te eten. Vanavond vis gegeten, erg lekker en toe een stukje minttaart, erg apart, maar ook lekker.

Nu nog even in de weer met de weblog. Morgen hebben we een lange reisdag 675 km.

Varen in St. Lucia

Vanmorgen pas om 07.45 uur opgestaan, leek wel uitslapen. De koffer hoeft vanmorgen niet gepakt, want we blijven nog een nachtje in dit hotel. Heerlijk ontbeten en om 09.15 uur richting St. Lucia, een half uurtje rijden. Het is vandaag een bewolkte dag en het voelt wat frisser aan dan gisteren.

Met de bus op weg naar het St. Lucia National park. Wat 10 jaar geleden op de Wereld Erfgoed Lijst is geplaatst. We gaan varen op een meer dat in verbinding staat met de zee. Alleen nu even niet, het is al een lange tijd droog. Het meer is momenteel 1 meter diep, de lengte is 60 km. Het is een prachtig natuurgebied met de hoogste beboste duinen ter wereld. Er groeien veel tropische planten en het is vooral bekend om zijn nijlpaarden, krokodillen en tropische vogels.

Om 10.00 uur op de boot. De motor geeft wat problemen, maar om 10.30 uur kunnen we toch vertrekken. Het is inderdaad een heel mooi natuurgebied. De hele stille boot vaart langzaam vooruit. Meteen zien we de eerste groep nijlpaarden. We komen er erg dichtbij en kunnen ze goed zien. Onderweg ook veel tropische- en roofvogels. Sommige kon ik mooi op de foto zetten. Halverwege zien we ook mangrove met daartussen de paden waar de nijlpaarden aan wal gaan om te grazen. We komen nog een aantal groepen nijlpaarden tegen. Het lijkt erop dat de krokodillen zich niet laten zien, maar vlak voor we uitstappen, zien we er toch nog een.

Als we terug lopen naar de bus, komen we langs een winkeltje. De dames beginnen op de trommels te slaan en te zingen. Al snel komt de hoed te voorschijn voor een paar rand.
We rijden door naar het plaatsje St. Lucia, om te lunchen en wat rond te lopen. We zien een klein fruit marktje, waar inwoners van het platteland hun fruit verkopen. We kopen wat kleine ananasjes, die ter plekke worden schoongemaakt, zodat we ze meteen kunnen opeten. Als we nog even doorlopen komen we bij een klein winkeltje waar o.a. kunst wordt verkocht dat door Afrikaanse kunstenaars is gemaakt. Ook worden er spullen verkocht die zijn gemaakt van gerecycled materiaal zoals blik, ijzerdraad en kralen.

Om 14.00 uur weer terug in de bus. We maken even een stop in Mtubatuba. In St. Lucia viel af en toe de stroom uit en 1 medereiziger was toen net aan het pinnen. Wel een bon, maar geen geld. Mtubatuba is de regionale districtsstad waar inwoners van ook de dorpen o.a. hun geldzaken kunnen regelen. Doordat we hier door heen rijden komen we langs een authentieke Afrikaanse markt. Erg leuk om te zien. Er wordt van alles verhandeld en iedereen draagt van alles op zijn hoofd.

Door naar de bank, wij wachten buiten. Er komt net een geldtransport aan. Dat gaat wel wat anders dan in Nederland. Eerst de geldwagen, gevolgd door een ambulance en beveiligd door een stevige man met mitrailleur, die zijn wapen richt op alle voorbijgangers.
Daarna verder naar het hotel. Een deel van de groep gaat een wandeling maken. Maar ik heb toch nog wel wat last van mijn enkel, na de val op de markt. Dus ik doe het even rustig aan. Wat gewandeld bij het hotel en even op het terras zitten lezen. Het is nog wel bewolkt, maar de temperatuur is goed.

Om 19.00 uur afgesproken om te eten. Het buffet in dit hotel is erg goed. Vanavond nog maar een keer in bad. Ik weet niet of ik nog een keer een bad zal hebben. Dus ik neem het er maar van. Morgen gaan we onderweg naar Durban. Vanaf dan reizen we verder via de zee.

Kwa Zulu Natal

Vanmorgen weer vroeg uit de veren. Om 08.00 uur vertrekken we weer. We rijden eerst door Manzini, we zien daar het parlementsgebouw en het stadion dat gebruikt wordt voor de ceremonies ter ere van de koning. Het is vandaag zondag en overal zien we keurig geklede mensen, die naar de kerk gaan.

Verder door richting het Zuiden van Swaziland. We zien een aantal aapjes langs de weg en veel velden waar suikerriet verbouwd wordt. De koffiestop houden we nog in Swaziland. We rijden dicht langs de grens van Mozambique. In dit deel van Swaziland staan veel kleine ronde hutjes en is er veel armoede. Er komen ook veel vluchtelingen uit Mozambique hier naar toe.

Door naar de grens, Swaziland uit en lopend naar de douane van Zuid-Afrika. Het is hier drukker als waar we Swaziland binnen kwamen. Dus allemaal even wachten in de rij. Als iedereen door de douane is, weer de bus in. We zijn weer in Zuid-Afrika.
We rijden de provincie Kwa Zulu Natal binnen. Vroeger waren dit 2 provincies. Het land dat van de Zulu's was. En het deel dat in 1497 door Vasco da Gama op eerste kerstdag ontdekt werd. Hij noemde het land daarom Natal.

In de bus vertelt Tiaan ons de geschiedenis van Shaka Zulu. Shaka werd geboren als ongewenst kind (Shaka betekend ongewenst). Als hij als jonge man met een steekspies een luipaard dood, krijgt hij daardoor veel respect. Hij wordt bevorderd tot hoofdman en wordt later zelfs koning. Eind 18e eeuw was er veel strijd tussen de stammen. De Zulu stam was toen een onbeduidende stam. Shaka ontwikkelde nieuwe legers en nieuwe wapens, waaronder een lange speer. Shaka wilde zijn grondgebied vergroten en veroverde vele stammen. Zijn veldtochten werden ook wel mfecane (verplettering) genoemd. Kort voor een botsing met de Xhosa stam, die onder bescherming stond van de Engelsen, bond Shaka in. Hij werd vermoord door zijn halfbroer Dingane, die zelf koning wilde worden.
Inmiddels kwamen ook de Voortrekkers in de provincie om zich te vestigen. Dingane zette een val op. Hij tekende een contract waarin de Boeren een stuk land kregen. Hij nodigde de voortrekkers uit voor een afscheidsdans. De Boeren moesten traditie getrouw hun wapens buiten de Koninklijke Kraal achter laten. Toen de dans het hoogtepunt bereikte werden alle Boeren door zijn krijgers vermoord. De krijgers gingen naar het Voortrekkers kamp en wilden de achtergebleven vrouwen en kinderen vermoorden. Deze slag verloren de Zulu's. In december 1838 namen de voortrekkers wraak. De boeren vuurden kogels en kanonnen af op de Zulu's. Duizenden Zulu's werden vermoord. De rivier kleurde rood van het bloed en heet sindsdien Bloedrivier. Nog elk jaar herdenken Zulu's en Afrikaners de Slag bij de Bloedrivier

.
Tot zo ver wat geschiedenis. We rijden verder de provincie Kwa Zulu Natal binnen. Rijden langs ananasvelden en zien weer aapjes langs de weg. We lunchen in Hluhluwe (dat je uitspreekt als Slusluwee). Na de lunch rijden we nog 15 minuten naar het Hluhluwe National Park.

Het Hluhluwe National Park is in 1895 geopend en behoort tot de oudste natuurgebieden van Zuid-Afrika, Vroeger gebruikte Shaka Zulu dit als privé jachtterrein. We gaan weer met jeeps. Nu met de goedlachse Afrikaan Israël als onze ranger.

We rijden om 14.00 uur het park in. Het is erg warm en veel beesten laten zich daarom niet zien. Wel zien we van dichtbij een zwarte neushoorn, iets wat heel bijzonder blijkt te zijn. Verder toch nog wel wat beesten gezien, zoals buffels, zebra's, giraffen, olifanten, impala's etc. Maar helaas geen leeuw. Dus de hele Big Five zien gaat niet meer lukken. Het park zelf ligt in een heel mooi natuurgebied. Daar ook erg van genoten, mat name de mooie vergezichten. Het is momenteel nog erg droog in Zuid-Afrika, het wachten is op de regentijd, die tegen november begint.

Onderweg naar het hotel valt de schemering in. Overal zien we vrouwen en kinderen onderweg gaan om water te halen, of met volle emmers water op hun hoofd terug naar huis.
Bij aankomst in het Protea Hotel, staat de koffer al op de kamer. Ik heb kamer 15, een hele grote, luxe kamer, met klein terras en een bad! Ga ik zeker gebruik van maken.
Even wat uitgerust en op het terras zitten lezen. Lekker gegeten en ik ga straks nog maar even van het bad gebruik maken. Morgen hoeven we niet zo heel vroeg op, pas om 07.30 uur.

Naar Swaziland

Vanmorgen weer om 06.00 uur op. Vergeleken met gisteren was het uitslapen. Een heerlijk ontbijt en om 08.00 uur de bus in.

Vandaag rijden we naar Swaziland. Het is wat bewolkt maar de temperatuur zo vroeg op morgen is al goed. We rijden door plaatsen met namen als Witrivier en Nelspruit. Nelspruit was een van de WK-steden. We zijn nu in de provincie Mpumalange (het vroegere Transvaal). We stoppen even in Malelane voor de koffie. Voor de lunch inkopen gedaan bij de Spar, die hebben ze hier ook.

We rijden door naar de grens. Eerst Zuid-Afrika uit en daarna lopen we naar de douane van Swaziland om ons daar in te laten stempelen. Terug de bus in en we zijn in Swaziland!

Swaziland is in 1750 ontstaan, toen een groep mensen zich afzonderde en een stuk land bezette. Vanaf 1902, na de boeren oorlog, werd het een koninkrijk. Het was een staat met eigen beschikking en was toen nog een kolonie van Engeland. Sinds 1968 is het een onafhankelijke staat. Het land heeft een koning en het heeft een 1 staten partij. Swaziland is 17.000 km2 groot, er wonen 1 miljoen mensen. En er is veel armoede. De bewoners van Swaziland houden erg vast aan tradities en zijn erg bijgelovig. Zo maken ze veel gebruik van een Sankama, dit is meestal een vrouw, die in contact kan komen met de voorvaderen. De Sankama is dan traditioneel gekleed en smeren hun gezicht in met witte klei. Zij kunnen mensen beschermen tegen boze geesten.

In Swaziland zijn 2x per jaar grote ceremonies, allebei ter ere van de koning. De eerste is de fruitceremonie: Het lichaam van de koning wordt dan ceremonieel gereinigd, waardoor zijn kracht wordt hersteld. De tweede is de Rietedans, waarbij de koning een jonge maagd als zijn nieuwe vrouw aanneemt. Alle maagden verzamelen zich dan en dansen voor de koning.

We stoppen voor de lunch in Ngwenya. Daar staat de glasfabriek van Swaziland. Omdat het vandaag zaterdag is, is hij gesloten. Mensen brengen oud glas en dat wordt dan gerecycled en tot nieuw glas geblazen. Wel de winkel bezocht en nog wat souvenirs ingeslagen. Er waren nog enkele kleine Afrikaanse winkeltjes. Dus nog even overal gekeken.

We rijden verder door de plaatsen Mbabane en Mazini. Mazini is een grote stad. Hier stoppen we bij een Swazi marktje. Alle kraampjes bekeken en bij de laatste kraam ging ik languit in het rode zand. Gelukkig heb ik me niet bezeerd.

Tegen vieren kwamen we aan bij het hotel. Even lekker op het terras gezeten en de buurt wat verkend, want het hotel is dan wel eenvoudig maar ligt in een prachtige omgeving. Mooie natuur en heel stil. Je hoort alleen de vogeltjes.

Om 19.00 uur met Liset afgesproken om te eten. De Afrikaners zijn dol op vlees dus een lekker stukjes vlees gegeten. Een Swanilees gerecht: Geflambeerde stukjes rundvlees met een heerlijke saus en gember en mango chutny. De dag sluit ik af om dit alles weer op Internet te plaatsen. Nog even met een boek op het terras en dan heerlijk slapen

Op safari in het Krugerpark

Het is vandaag een nationale feestdag: Erfenisdag, dus veel mensen hebben vrij. Er worden dan ook meer mensen verwacht in het Krugerpark dan op een normale dag.

Ook wij gaan vandaag de hele dag naar het Krugerpark. We krijgen bij de receptie een kopje koffie en we krijgen een ontbijtpakket mee. Je moet er vroeg bij zijn want dan zijn de wilde dieren nog actief. Later als het warm wordt slapen ze op plekken waar ze moeilijker te zien zijn. We stappen daarom om 05.20 uur in de bus richting Krugerpark. En om 06.00 uur in de open jeep bij onze ranger voor vandaag, Mo. Het is zo vroeg in de morgen nog behoorlijk koud, dus lekker mijn fleeze nog aan.

Het Krugerpark is ontstaan in 1898 (toen heette het Sabie Game Reserve). De volksraad van de Zuid-Afrikaanse Republiek diende toen een wetsvoorstel in om het gebied van het Oude Transvaal Lage Veld tot beschermd gebied te verklaren. Paul Kruger, wiens naam het park nu draagt, had niets met natuurbescherming. Maar om sympathie te winnen, gaf Paul Kruger zijn naam aan het park bij de oprichting van het bij de Afrikaanse jachtliefhebbers weinig populaire natuurgebied.

In de ruim 100 jaar, dat het park nu bestaat, is het uitgegroeid tot een grootte van 2/3 van Nederland. De omvang is 300 km lang en 100 km breed. En komen er 1 miljoen bezoekers per jaar.

We vertrekken met de jeeps het park in. En inderdaad, de dieren zijn op dit tijdstip nog erg actief. We zien al snel giraffes, olifanten, buffels, impala's, gnoes en vele soorten tropische en roofvogels. De rangers staan met elkaar in contact en geven zo aan elkaar door waar bepaalde dieren te zien zijn. Mo kreeg door dat er een luipaard gesignaleerd was, dus wij met hoge snelheid naar de plek waar hij was. Een luipaard laat zich niet gauw zien, dus we hadden geluk. Dicht langs de weg liep hij op zijn dooie gemak en kon ik er mooie foto's van maken. De jeep reed in zijn achteruit mee met het luipaard en ineens zaten we op een personenauto. Gelukkig alleen blikschade (bij de personenauto), dus toen alles geregeld was konden we gewoon verder rijden.

Tegen 09.00 uur komen we aan bij het RestCamp Skukuza. Hier kunnen we het ontbijtpakket nuttigen. In de winkel meteen een boekje met kaart en gids van het Krugerpark gekocht. In het Afrikaans!

Na het ontbijt weer verder in de jeeps. Het is inmiddels al behoorlijk warm, er wordt zelfs gezegd dat het vanmiddag 40 wordt. Het waait gelukkig wel in de jeep, maar zelfs de wind is warm. Weer verder op pad om beesten te spotten. Een aantal dieren die we in de ochtend gezien hebben, zien we weer. Maar nieuw zijn 2 soorten apen, reuzeschilpadden, zebra's, koedoes. Ik kan ze niet eens allemaal noemen.

Weer terug naar Skukuza voor de lunch. En om half 2 weer verder in de jeep. In de middag komen we nog krokodillen tegen, nijlpaarden en weer heel veel vogels. Tegen 4 uur verlaten we het park via de uitgang Phabeni.

We hebben vandaag flink wat kilometers gemaakt in het park. Maar als je op de kaart kijkt zie je dat we eigenlijk alleen in het Zuidelijkste deel zijn geweest. De score van de Big Five staat nu op vier. De leeuw hebben we gemist, maar misschien komt die van de week nog.

Bij terugkomst in hotel met een aantal mensen nog nagenoten van de mooie dag op het terras. Er waren er zelfs bij die de hele Big Five al gezien hebben. Het was vroeg opstaan vanmorgen, maar het Krugerpark maakte dat weer helemaal goed. Net al even de kaarten geschreven en op de post gedaan en een douche genomen, want het is behoorlijk warm geweest. Nog een avondje in het Pine Lake Hotel in White River. Morgen verlaten we voor 1 dag en nacht Zuid-Afrika en gaan we de grens over naar Swaziland
Ik ga proberen elke dag een paar foto's te plaatsen, dus wie wil kan ze bekijken

De Blyde River Canyon

Om 6.00 uur worden we gewekt, de koffer buiten gezet en richting ontbijt. Tijdens het ontbijt verzamelden zich ineens al het personeel en ze begonnen te zingen. Eerst het Afrikaans volkslied en daarna nog wat liederen met dans erbij. Erg leuk zo vroeg op de in Ochtend.

Om 08.00 uur de bus in voor een panoramaroute door de Blyde River Canyon. De eerste bij de Three Condavels (een condavel is een ronde Afrikaanse hutje) een rotsformatie met drie ronde toppen die lijken op de ronde hutten van de Xhosa en de Zulu's. We hebben een prachtig uitzicht en we zien de eerste kraampjes, meteen de eerste souvenirs gekocht, een mooi houten masker voor bij mijn verzameling

Daarna doorgereden naar de Bourke's Luck Potholes hier komen de Treur Rivier en de Blyde Rivier samen. Door erosie zijn hier cilinderachtige gaten in de rotsformaties ontstaan. Het was even klauteren om er te komen, maar het resultaat was echt fantastisch. Je kon over bruggen lopen om de rotsen van alle kanten goed te zien. Weer naar boven geklommen en op de terugweg nog even door een klein museumpje gelopen. Nagebouwde rotsen met alle dieren die er zich hier bevinden (geen echte helaas). Nog even bij de kraampjes gekeken en op naar de volgende stop.

Dat was de Berlin Waterfall, genoemd naar een van de eerste Duitse missionarissen. Ook hier weer een stukje afgedaald. Er was ook een klas Afrikaanse schoolkinderen, allemaal in uniform en die wilden maar wat graag op de foto. Door naar Gods Windows. Hier kun je 700 meter de diepte kijken en heb je een mooi uitzicht. Helaas was het iets heiig, maar toch wat mooie foto's kunnen maken. We reden door de vroegere thuislanden naar de Pinnacle, een 30 meter hoge kwartietzuil. Na een flinke klim naar beneden, kregen we er ook nog een mooi uitzicht bij.

Tot nu toe zijn we in erg rustige gebieden geweest, met goede, lange wegen waar weinig verkeer is. Alle Afrikaanse mensen zijn erg vriendelijk. De meeste spreken ook Engels. Maar Afrika heeft 9 officiële talen. Engels, Afrikaans en 7 inheemse talen. Het Afrikaans blijft een leuk taaltje. Zo gebruiken ze steeds een dubbele ontkenning, zoals: Ik wil nie loop nie. En werkwoorden worden niet in meervoud gebruikt, dus je krijgt zinnen als: ik ga slaap.

Tegen 13.00 uur kwamen we aan in Graskop. Een gezellig, toeristisch plaatsje. Samen met Liset en Margreeth eerst een Art Shop bezocht, en ja, ik heb daar een olifant gekocht en alvast kaarten en postzegels. Verder een zijden winkeltje bekeken en nog wat rond gelopen. Nog even snel een bakje koffie met een tosti. En weer terug naar de bus.

Om 16.00 uur waren we in ons hotel in White River. Mijn koffer was even zoek, maar bleek achteraf te zijn gebracht naar een andere kamer 422. Nu zit ik op een terrasje met uitzicht op een groot meer. Van de late zon te genieten, want het weer is echt zomers, zo een 30 graden.
Vanavond kunnen we eten in het hotel en dan niet te laat naar bed. Morgen om 4.30 uur opstaan. We gaan dan de hele dag naar het Paul Kruger Nationale Park.

En er staan foto's! Je kunt ze bekijken door boven in op Foto's te klikken en door te klikken naar Zuid Afrika

van Pretoria naar Orhighstad

Om 07.00 worden we gewekt, 8.00 uur ontbijt en 9.00 uur in de bus. Het is nog erg rustig in Pretoria. Het wordt een mooie dag, de zon schijnt nu al. Ons eerste bezoek is aan het Voortrekker Monument. Het monument vertelt het verhaal van de Afrikaner pioniers die vanaf 1836 de Kaap verlieten om aan de Britse overheersing te ontsnappen. In 1938, honderd jaar na de slag bij de Bloedrivier werd het monument het symbool van de Afrikaner eenheid. In de hal beneden staat een cenotaaf, een soort grafkist, die elk jaar op 16 december om 12.00 uur precies wordt verlicht door een zonnestraal die binnenvalt door een opening in het dak. Met de hysbak (= lift) naar boven om van een mooi uitzicht te genieten. Beneden is een soort museum.
We vervolgen de reis met een bezoekje aan het woonhuis van Paul Kruger, dat is ingericht als museum. Paul Kruger was de laatste president van de Zuid-Afrikaanse Republiek. In het woonhuis alle vertrekken bekeken en een deel was museum. Ook stond er de treinwagon die hij altijd gebruikte.

Vervolgens een rondrit door het centrum van de stad, waar we op het church plein een aantal mooie gebouwen zien en ook het standbeeld van Paul Kruger. Vervolgens langs de Union building en daarna verlaten we de stad en rijden oostwaarts de snelweg op. (de N4). Na een uurtje rijden stoppen we bij Witbank voor de lunch. We stoppen bij een grote Mall. Samen met Margreeth ga ik de winkels langs. Als eerste voor een stekker, want Zuid-Afrika zit niet op de wereldstekker. Nog even broodjes gehaald bij de Pick n Pay en na een kop koffie weer verder in de bus. We rijden door een vlak uitgestrekt landschap. Pas als we vlak bij het hotel zijn wordt het heuvelachtiger ven groener

De route gaat verder langs plaatsjes met bekende namen als Middelburg en Belfast. Het is een streek waar veel forellen gekweekt worden. We stoppen in Lydenburg. De naam betekent 'stad van het lijden' en heeft betrekking op een mislukte poging om een stad te stichten in het met malaria besmette gebied. Tiaan vertelt ons al een deel van de geschiedenis, o.a. over de Hottentotten, Bosjesmannen en Bartholomeus Diaz.

Nu nog een uurtje rijden naar hotel. De oprijlaan van het hotel nis 6km lang en onverhard. Hier zien we dan ook de eerste beesten: struisvogels, gnoes, koedoes en een hele kudde buffels. Dus die kunnen we alvast afstrepen van de big Five. We waren nog net op tijd voor de zonsondergang, dus daar konden we nog even van genieten.
Nu zit ik voor mijn huisje op het terras van Hannah Lodge in Orhigstad. Straks gaan we eerst met zijn allen wat drinken en daarna eten. Een buffet, dus ik ben benieuwd. Morgen staan we vroeger op, om 06.00 uur, dus maar niet te laat naar bed.6

Ik heb nu pas tijd om op Internet te gaan. Eten was lekker, bosvarken, kip, een stoofschotel en diverse toetjes. Ga straks weer terug naar mijn lodge. Foto's uploaden gaat hier niet. Netwerk is te traag, doe dit morgen